Eski günlerde toplaşırdık kız kıza, ilkin'ciğimin küçükyalıda ki evinde. Önceleri sadece dizi izlemek için salı günleri çöreklenirdik evine. sonra perşembeleri de toplaşmaya başladık. Sonra başımız her sıkıştığında , her ağladığımızda , güzel bir şeyler yaşadığımızda (pek nadir olurdu) paylaşmak için koşardık kutu gibi evimize.. İlkin'im Adaya taşındığından beri artık bu toplaşmalar tarih olmuştu. Ama bugün o günleri anarak koşarak özlediğim patatesli börek kokulu bal dök yala eve gittim. Nasıl özlemişim dağınık kafa ile saçma sapan konuşarak hiç bir şey anlatamamayı:-)) .
Geleceğimizi duyduğunda önceden hazırlık yapıp en leziz yemekleri önümüze koyan, aşk acısı çeken kocaman kazıkları (BİZ) dinleyerek bizimle üzülen ve yaktığı sigarayı bizim üzüntülerimiz yüzünden ardı ardına içen her zaman kapısı ardına kadar açık olan güzeller güzeli İlkinim. Sen varol hep bizim yanımızda ol. Annemin evinde rahat etmiyorum senin evinde ettiğim rahat kadar.. Sevgiyle
