Bunaldım;

Bu sinirimi neye borçlu olduğumu bilmiyorum. Sanki herşey üstüme üstüme geliyor. Ağlamak krizine girerken gülme krizine giriyorum. Sonuca doğru giderken sakin olamıyorum. Senelerin hırsını alır gibiyim herkesten. Sonuç 5 gün sonra çıkacak ve ben kendimi en olumsuza alıştırmaya çalışıyorum. Nasıl zor bir süreç bilir misiniz bu. Ömrümün son 5 günü gibi...

Doğmamış çocuğum benim,

Mesela kime benzeyecek? Beni sevecek mi? Kokusunu içime çektiğimde bütün dünyalar benim mi olacak? Koyduğumuz ismi hakkında ne düşünecek, inatçı mı olacak? Arkadaşları sevecek mi? O arkadaşlarını sevecek mi? Kıvrak bir zekası mı olacak yoksa düz bir zekası mı? Anne ve babasına müdahale edecek mi? En çok annesinden mi yoksa babasından mı korkacak? En çok hangi rengi sevecek? Çok mu ağlayacak? Yoksa kafasını kırsa umursamayacak mı? Yalan söyleyecek mi? Başarı hakkında ne düşünecek? Başarmayı sevecek mi ? Hangi mesleği seçecek? Sevdiği insana nasıl davranacak.? Sevdiği insan ona nasıl davranacak? Bize "anne bana mı sordun beni doğururken" diyecek mi? İstediği şeyleri tutturup bizi canımızdan bezdirecek mi? Çok mu yaramaz olacak? söz dinlemeyecek mi? İnsanlar çocuğumuz yüzünden bizi evlerine davet etmeyecek mi? Kız mı olacak erkek mi? Sağlığı nasıl olacak? Kalbim pır pır... Şans , lütfen bizim yanımıza ol.

Burdayım;

Bir baktım Mayısınn 12 si olmuş ve ben bir kelime dahi yazmamışım. İçimden gelmiyor bu ara . bir takım beklentilerimi ne yazık ki burası ile paylaşamıyorum, en azından şimdilik. Geleceğim güzel güzel yazılarla. Şimdilik yazacaklarımı biriktiriyorum..

Sevgiyle,