Günahlarım,

Rahmetli Mina Urgan'ın bir kitabında, " Hiç kimse genç olduğu için sevinmez çünkü önünde çözümlenmesi gereken sorunlar ve toplum baskısı vardır, yaşlandığında da hastalıklar peşini bırakmaz . En güzel yaş orta yaştır. Öncelikle sağlığı yerindedir ve hayattan ne istediğini biliyordur." Tam olarak bu cümlelerle olmasa bile anlatmak istediği buydu. Kendisi 80 küsur yaşında vefat etmişti. Rahmetli vefat ettiğinde ben daha yirmi yaşlarımdaydım.

Yapmak istediğim o kadar çok şey var ki bu hayatta. Ama nedense bu yaşıma kadar hep bir engelim çıktı. Bunun ardına sığınmıyorum. Öz eleştiri yapacak olursam , o engelleri aşacak gücü asla kendimde bulamamıştım. Şimdi kaybettiğim zamanı nasıl telafi edeceğimi bilemeden oradan oraya koşturuyorum. Zamanın bu kadar hızlı aktığından bahsetmişlerdi bana. Ama bu benim isteklerimi ertelememe engel olmamıştı. Şimdi görüyorum. Zaman çok ama çok hızlı akıyor ve telafisi ne yazık ki mümkün olmuyor.

Şimdi ki aklımla , geçmişte yaptığım hataları düzeltebilme şansı verselerdi , inanıyorum bütün hayat akışım değişirdi. Hırslarımın , gururumun, öfkemin, anlayıp dinlemeden verdiğim (yargısız infaz) kararların, silip atarak hayatımdan çıkarttığım insanların ve pişman olduğum halde geri dönemeyişlerimin hesabını kendime verdiğimde "keşke" cümlesini kurarak üzülmek için bile vaktimin kısıtlı olduğunu fark ettim.

Hayatımda en önemli kararları öfkemle ve sabırsızlığımla almak ne büyük bir pişmanlık ve üzüntü yaratmıştı. KEŞKE DAHA AZ ÖFKELİ VE DAHA SABIRLI BİR İNSAN olabilseydim derken bir baktım ki farkında olmadan o yola girmişim. Geçmişe baktığımda bulunduğum bu yerde bile olabilmenin benim için bir lütuf olduğunu fark edip , insanoğlunun elindeki değerlerinin kıymetini kaybettikten sonra fark etmesine fırsat vermeden elimdeki değerleri koruyarak geçmişimden özür diliyorum.